Φόρουμ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΣΑΛΑΧΙΑ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ (POTAMOTRYGON)
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Τα τελευταία χρόνια τα σαλάχια γλυκού νερού γίνονται όλο και περισσότερο διαθέσιμα και δημοφιλή.Τα ενυδρεία και οι δεξαμενές έχουν γίνει φθηνότερες και μεγαλύτερες , δίνοντας τη δυνατότητα στους χομπίστες να έχουν πλέον με μεγαλύτερη ευκολία στο ενυδρείο τους σαλάχια γλυκού νερού για κατοικίδιο.
Παρόλο που και άλλα μεγάλα ποτάμια ανά τον κόσμο έχουν πληθυσμούς σαλαχιών , τα περισσότερα είδη σαλαχιών γλυκού νερού βρίσκονται στον Αμαζόνιο , στον οποίο όπως συμβαίνει και με την υπόλοιπη πανίδα και χλωρίδα του , υπάρχει αφθονία παραλλαγών στα σαλάχια , τα οποία βρίσκονται σε όλο το μήκος του ποταμού αλλά και σε παραπόταμούς του , από το Περού και την Κολομβία στα Δυτικά μέχρι και τις εκβολές του Αμαζονίου στην Βορειοανατολική Βραζιλία.
Μερικά είδη σαλαχιών βρίσκονται επίσης και σε άλλα τροπικά ποτάμια της Νότιας Αμερικής , χωρίς να έχουν άμεση σύνδεση με τον Αμαζόνιο.Τα σαλάχια potamotrygon βρίσκονται σχεδόν σε κάθε ποτάμι και περιοχή λίμνης στη λεκάνη του Αμαζονίου , όπου και υπάρχει και η μεγαλύτερη ποικιλία , σε όλη τη διαδρομή του ανώτερου Αμαζονίου , στο Περού , τη Βολιβία , τον Ισημερινό , την Κολομβία , αλλά και στον Orinoco , πίσω από τα Guyanas.
Τα σαλάχια είναι πολύ αρχαίο είδος , εντοπίζοντας την εξελικτική ιστορία τους ακόμα και 300 εκατομμύρια χρόνια πριν.Θεωρείται ότι τα σαλάχια αυτά έχουν στενή σχέση και προέρχονται από τα σαλάχια της θάλασσας .
Η απομόνωσή τους υπολογίζεται να έγινε όταν οι οροσειρές των Άνδεων , ανέβηκαν , πριν 15 εκατομμύρια χρόνια , εμποδίζοντας έτσι την ροή του ποταμού προς τα Δυτικά και αναγκάζοντάς τον να ρέει Ανατολικά μέχρι τον Ατλαντικό ωκεανό , παγιδεύοντας έτσι πολλά σαλάχια στο νέο τους υδροβιότοπο του Αμαζονίου.
Αυτή η απομόνωση και το τροπικό κλίμα του ποταμού καθώς και οι εποχιακές μαζικές διακυμάνσεις στα επίπεδα του νερού , δημιούργησαν ιδανικές συνθήκες και σημαντική πίεση για εξελικτικές αλλαγές , όπως φαίνεται και αποδεικνύεται από την μεγάλη ποικιλία σαλαχιών που βρίσκονται στο ίδιο σύστημα .Ακόμα και τα μεμονωμένα είδη που είναι σε όλο τον ποταμό όπως τα motoro και τα hystrix , είναι ουσιαστικά πολυμορφικά , παρουσιάζοντας μεγάλη γκάμα σε χρώματα και σχέδια σύμφωνα με την σύσταση του κάθε υδροβιότοπου αλλά και της διαθέσιμης τροφής που υπάρχουν σε κάθε περιφέρεια του Αμαζονίου και των παραπόταμών του. Μερικά είδη περιορίζονται σε συγκεκριμένο ποταμό ή παραπόταμο .
Παρόλο που και άλλα μεγάλα ποτάμια ανά τον κόσμο έχουν πληθυσμούς σαλαχιών , τα περισσότερα είδη σαλαχιών γλυκού νερού βρίσκονται στον Αμαζόνιο , στον οποίο όπως συμβαίνει και με την υπόλοιπη πανίδα και χλωρίδα του , υπάρχει αφθονία παραλλαγών στα σαλάχια , τα οποία βρίσκονται σε όλο το μήκος του ποταμού αλλά και σε παραπόταμούς του , από το Περού και την Κολομβία στα Δυτικά μέχρι και τις εκβολές του Αμαζονίου στην Βορειοανατολική Βραζιλία.
Μερικά είδη σαλαχιών βρίσκονται επίσης και σε άλλα τροπικά ποτάμια της Νότιας Αμερικής , χωρίς να έχουν άμεση σύνδεση με τον Αμαζόνιο.Τα σαλάχια potamotrygon βρίσκονται σχεδόν σε κάθε ποτάμι και περιοχή λίμνης στη λεκάνη του Αμαζονίου , όπου και υπάρχει και η μεγαλύτερη ποικιλία , σε όλη τη διαδρομή του ανώτερου Αμαζονίου , στο Περού , τη Βολιβία , τον Ισημερινό , την Κολομβία , αλλά και στον Orinoco , πίσω από τα Guyanas.
Τα σαλάχια είναι πολύ αρχαίο είδος , εντοπίζοντας την εξελικτική ιστορία τους ακόμα και 300 εκατομμύρια χρόνια πριν.Θεωρείται ότι τα σαλάχια αυτά έχουν στενή σχέση και προέρχονται από τα σαλάχια της θάλασσας .
Η απομόνωσή τους υπολογίζεται να έγινε όταν οι οροσειρές των Άνδεων , ανέβηκαν , πριν 15 εκατομμύρια χρόνια , εμποδίζοντας έτσι την ροή του ποταμού προς τα Δυτικά και αναγκάζοντάς τον να ρέει Ανατολικά μέχρι τον Ατλαντικό ωκεανό , παγιδεύοντας έτσι πολλά σαλάχια στο νέο τους υδροβιότοπο του Αμαζονίου.
Αυτή η απομόνωση και το τροπικό κλίμα του ποταμού καθώς και οι εποχιακές μαζικές διακυμάνσεις στα επίπεδα του νερού , δημιούργησαν ιδανικές συνθήκες και σημαντική πίεση για εξελικτικές αλλαγές , όπως φαίνεται και αποδεικνύεται από την μεγάλη ποικιλία σαλαχιών που βρίσκονται στο ίδιο σύστημα .Ακόμα και τα μεμονωμένα είδη που είναι σε όλο τον ποταμό όπως τα motoro και τα hystrix , είναι ουσιαστικά πολυμορφικά , παρουσιάζοντας μεγάλη γκάμα σε χρώματα και σχέδια σύμφωνα με την σύσταση του κάθε υδροβιότοπου αλλά και της διαθέσιμης τροφής που υπάρχουν σε κάθε περιφέρεια του Αμαζονίου και των παραπόταμών του. Μερικά είδη περιορίζονται σε συγκεκριμένο ποταμό ή παραπόταμο .
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ – ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ – ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Τα συνηθέστερα είδη που βρίσκονται στον Αμαζόνιο είναι αυτά της οικογένειας Potamotrygonidae (river stingrays) και των ειδών potamotrygon (greek potamos(river)+trygon (ray) + κεντρί(sting)) και έτσι potamotrygon σημαίνει σαλάχια ποταμού (river stingrays) .
Τα σαλάχια όπως και οι καρχαρίες ανήκουν στην κατηγορία chondrichthyes ( cartilaginous fish) , δηλαδή ψάρια με σκελετό από χόνδρο παρά από κόκκαλο , με σαγόνια , ζεύγη πτερυγίων , ζεύγος ρουθουνιών , λέπια και καρδιά με τους θαλάμους της σε σειρά και στην υποκατηγορία elasmobranchii (ελασμοβράγχια) , τα οποία δεν έχουν κύστες κολύμβησης , έχουν πέντε με επτά ζευγάρια σχισμές με βράγχια ,τα οποία ανοίγουν μεμονωμένα προς τα έξω , άκαμπτα ραχιαία πτερύγια και μικρά πλακοειδή λέπια.Τα δόντια είναι σε διάφορες σειρές , η άνω σιαγόνα δεν είναι ενωμένη με το κρανίο και η κάτω σιαγόνα αρθρώνεται με την άνω.Πολλά ψάρια διατηρούν την πλευστότητά τους με κύστες κολύμβησης , τα συγκεκριμένα όμως δεν έχουν και την διατηρούν με μεγάλα ήπαρ που είναι γεμάτα με λάδι.Το συγκεκριμένο αποθηκευμένο λάδι , μπορεί να λειτουργήσει και ως θρεπτικό συστατικό όταν η τροφή για το ψάρι είναι λιγοστή.
Τα σαλάχια υπάγονται επίσης στην σειρά Batoidea , όπου χαρακτηριστικά της είναι το πεπλατυσμένο σώμα , τα διευρυμένα θωρακικά πτερύγια που φτάνουν και ενώνονται μέχρι το κεφάλι , καθώς και οι σχισμές βραγχίων που υπάρχουν κάτω από τον δίσκο τους , στην κοιλιά τους.
Η σειρά Batoidea , χωρίζεται σε 4 υποσειρές που είναι οι παρακάτω .
Τα Torbediniformes ,electric rays, παράγουν ηλεκτρικές εκκενώσεις από 8 μέχρι 200 volts , ανάλογα με το είδος .
Τα Pristiformes , saw fish , χαρακτηρίζονται από ένα μακρύ,στενό,πεπλατυσμένο είδος προέκτασης μύτης , επενδεδυμένη με κοφτερά εγκάρσια δόντια , τοποθετημένα έτσι ώστε να μοιάζουν με πριόνι .
Τα Rajiformes , υπάγονται οι πεπλατυσμένοι χονδρυχθίες , σχετιζόμενοι με τους καρχαρίες , διακρίνονται από τα πολύ διευρυμένα θωρακικά πτερύγια τα οποία φτάνουν μέχρι εμπρός , μέχρι τις πλευρές του κεφαλιού .Αυτή η οδοντωτή κίνηση των θωρακικών πτερυγίων είναι γνωστή και ως μετακίνηση "rajiform".Τα μάτια και οι φυσητήρες βρίσκονται στην πάνω επιφάνεια της κεφαλής και οι σχισμές βραγχίων στην κάτω πλευρά του σώματος.Τα περισσότερα είδη γεννούν ζωντανά μικρά και μερικά κάνουν αυγά με ένα είδος κάψουλας γνωστό και ως «mermaid’s purse” (το πορτοφόλι της γοργόνας).
Τέλος είναι τα Myliobatiformes , όπου ειπάγονται επίσης οι χονδρυχθίες που έχουν σχέση με τους καρχαρίες.Παλιότερα ειπάγονταν στην παραπάνω κατηγορία των rajiformes , αλλά ύστερα από πιο πρόσφατες φυλλογενετικές μελέτες έδειξαν ότι αυτά είναι μία μονοφυλετική ομάδα , της οποίας τα περισσότερα είδη εξέλιξαν το ιδιαίτερα πεπλατυσμένο σχήμα τους , ανεξάρτητα από τα skates(σελάχια).Στην υποσειρά αυτή υπάγονται τα σαλάχια της οικογένειας potamotrygonidae , τα οποία είναι σαφώς μονοφυλετικά και μοιράζονται μοναδικές μορφολογικές και φυσιολογικές ιδιαιτερότητες .
Η οικογένεια potamotrygonidae , είναι η μόνη που περιορίζεται σε υδροβιότοπους γλυκού νερού .
Τα μεγέθη τους είναι συνήθως μεσαία έως και μεγάλα , ξεκινώντας από περίπου 25 εκατοστά διάμετρος δίσκου έως και πάνω από ένα μέτρο σε κάποια ενήλικα είδη.
Οι ουρές τους είναι συνήθως κοντές και μικρότερες από τη διάμετρο του δίσκου τους.
Η ραχιαία επιφάνεια του δίσκου τους και η ουρά καλύπτονται συνήθως με πολλά αγκάθια και εξογκώματα.
Το ουραίο κεντρί είναι ένα άκαμπτο δερματικό παράγωγο που βρίσκεται στη ραχιαία επιφάνεια της ουράς , περιέχει μικρές πλευρικές οδοντώσεις κατευθυνόμενες προς τη βάση του και με μια οξεία στο τέλειωμα μυτερή άκρη.
Το κεντρί περιέχει διαμήκεις αύλακες για την εξαγωγή του δηλητηρίου που παράγεται σε ειδικούς αδένες στη βάση του , υπάρχει συνεχώς στην ουρά , πέφτει και αντικαθίσταται και μάλιστα μπορούν τα υπάρχουν ταυτόχρονα σε ένα σαλάχι μέχρι και τα κεντριά .
Ραχιαίο και ουριαίο πτερύγιο δεν υπάρχουν , παρά μεμβρανώδεις πτυχώσεις του δέρματος με υποτυπώδη εσωτερικά ακτινικά στοιχεία , που εμφανίζονται στα σαλάχια potamotrygon και στις δύο , άνω και κάτω μεσογραμμές της ουράς , πριν από τα κεντριά στην ουρά .
Τα μάτια είναι σχετικά μεγάλα και ευδιάκριτα , τα δόντια είναι πολύ μικρά , συνήθως σε λιγότερο από 50 σειρές και στις δύο σιαγόνες .
Είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσουμε το φύλλο των σαλαχιών , καθώς τα αρσενικά διαθέτουν ζεύγος γεννητικών οργάνων , τα λεγόμενα “claspers” (άγκιστρα) , ένα σε κάθε κοιλιακό πτερύγιο , όπως και οι καρχαρίες.Αυτά χρησιμοποιούνται ώστε να γονιμοποιήσουν τα θηλυκά όταν ζευγαρώνουν και είναι εμφανώς ορατά , ως δάκτυλα , επεκτείνονται προς τα πίσω από το εσωτερικό του πτερυγίου και διακρίνονται ακόμα και σε νεογέννητα σαλάχια αν και είναι φυσικά πολύ πιο μικρά.
Τα περισσότερα είδη potamotrygon , έχουν πολύχρωμα ραχιαία σχέδια , όπως βούλες διαφόρων μεγεθών , στρογγυλά σημάδια , δικτυωτά πρότυπα , σκωληκοειδή σημάδια , τα οποία διαφέρουν ανάλογα με το είδος σαλαχιού , με γκρι , καφέ ή μαύρο χρώμα φόντου.Τα χρώματα που συναντάμε συνήθως σε αυτά είναι γκρι , κίτρινο ή καφέ , υπάρχουν όμως και σκουρόχρωμα και μαύρα , με έντονες άσπρες κηλίδες , βούλες , σχέδια.
Τα σαλάχια στη φύση τους τρέφονται κυρίως με γαρίδες , ψάρια , καβούρια και μαλάκια και αντί να κόβουν ή να σχίζουν το θήραμά τους , το ρουφούν και το πιπιλάνε και το συντρίβουν με τις σκληρές πλάκες των δοντιών τους (αφού δεν έχουν πραγματικά δόντια).
Ζουν σε ποικιλία βιοτόπων ανάμεσα στους οποίους είναι σημεία με συσσωρευμένη άμμο , ρηχά μεγάλων ποταμών , βραδυκίνητα νερά παραπόταμων , με υποστρώμματα από άμμο ή λάσπη και επίσης κινούνται σε περιοχές πλημμυρισμένου δάσους κατά της ετήσιας υγρής περιόδου και αργότερα μπορούν να βρεθούν σε χερσαίες λίμνες και λίμνες που σχηματίζονται από την υποχώρηση των νερών από τις πλημμύρες. Στα αμμώδη σημεία , θάβονται και κρύβονται , παραμονεύοντας για το θήραμά τους ή και για να προφυλαχτούν από τυχών απειλές και να νιώσουν έτσι πιο ασφαλή.Σημεία πετρώδη και με φυτά τα διασχίζουν περιστασιακά και δεν μένουν εκεί για πολύ.
Εκτός από αυτό τον τρόπο προστασίας , διαθέτουν συνήθως ένα με δύο δηλητηριώδη κεντριά στην ουρά τους , που ενισχύουν τον αμυντικό τους μηχανισμό και τα χρησιμοποιούν μόνο αν νιώσουν απειλή ή πατήσει κάποιος η κάτι πάνω τους .
Τα σαλάχια όπως και οι καρχαρίες ανήκουν στην κατηγορία chondrichthyes ( cartilaginous fish) , δηλαδή ψάρια με σκελετό από χόνδρο παρά από κόκκαλο , με σαγόνια , ζεύγη πτερυγίων , ζεύγος ρουθουνιών , λέπια και καρδιά με τους θαλάμους της σε σειρά και στην υποκατηγορία elasmobranchii (ελασμοβράγχια) , τα οποία δεν έχουν κύστες κολύμβησης , έχουν πέντε με επτά ζευγάρια σχισμές με βράγχια ,τα οποία ανοίγουν μεμονωμένα προς τα έξω , άκαμπτα ραχιαία πτερύγια και μικρά πλακοειδή λέπια.Τα δόντια είναι σε διάφορες σειρές , η άνω σιαγόνα δεν είναι ενωμένη με το κρανίο και η κάτω σιαγόνα αρθρώνεται με την άνω.Πολλά ψάρια διατηρούν την πλευστότητά τους με κύστες κολύμβησης , τα συγκεκριμένα όμως δεν έχουν και την διατηρούν με μεγάλα ήπαρ που είναι γεμάτα με λάδι.Το συγκεκριμένο αποθηκευμένο λάδι , μπορεί να λειτουργήσει και ως θρεπτικό συστατικό όταν η τροφή για το ψάρι είναι λιγοστή.
Τα σαλάχια υπάγονται επίσης στην σειρά Batoidea , όπου χαρακτηριστικά της είναι το πεπλατυσμένο σώμα , τα διευρυμένα θωρακικά πτερύγια που φτάνουν και ενώνονται μέχρι το κεφάλι , καθώς και οι σχισμές βραγχίων που υπάρχουν κάτω από τον δίσκο τους , στην κοιλιά τους.
Η σειρά Batoidea , χωρίζεται σε 4 υποσειρές που είναι οι παρακάτω .
Τα Torbediniformes ,electric rays, παράγουν ηλεκτρικές εκκενώσεις από 8 μέχρι 200 volts , ανάλογα με το είδος .
Τα Pristiformes , saw fish , χαρακτηρίζονται από ένα μακρύ,στενό,πεπλατυσμένο είδος προέκτασης μύτης , επενδεδυμένη με κοφτερά εγκάρσια δόντια , τοποθετημένα έτσι ώστε να μοιάζουν με πριόνι .
Τα Rajiformes , υπάγονται οι πεπλατυσμένοι χονδρυχθίες , σχετιζόμενοι με τους καρχαρίες , διακρίνονται από τα πολύ διευρυμένα θωρακικά πτερύγια τα οποία φτάνουν μέχρι εμπρός , μέχρι τις πλευρές του κεφαλιού .Αυτή η οδοντωτή κίνηση των θωρακικών πτερυγίων είναι γνωστή και ως μετακίνηση "rajiform".Τα μάτια και οι φυσητήρες βρίσκονται στην πάνω επιφάνεια της κεφαλής και οι σχισμές βραγχίων στην κάτω πλευρά του σώματος.Τα περισσότερα είδη γεννούν ζωντανά μικρά και μερικά κάνουν αυγά με ένα είδος κάψουλας γνωστό και ως «mermaid’s purse” (το πορτοφόλι της γοργόνας).
Τέλος είναι τα Myliobatiformes , όπου ειπάγονται επίσης οι χονδρυχθίες που έχουν σχέση με τους καρχαρίες.Παλιότερα ειπάγονταν στην παραπάνω κατηγορία των rajiformes , αλλά ύστερα από πιο πρόσφατες φυλλογενετικές μελέτες έδειξαν ότι αυτά είναι μία μονοφυλετική ομάδα , της οποίας τα περισσότερα είδη εξέλιξαν το ιδιαίτερα πεπλατυσμένο σχήμα τους , ανεξάρτητα από τα skates(σελάχια).Στην υποσειρά αυτή υπάγονται τα σαλάχια της οικογένειας potamotrygonidae , τα οποία είναι σαφώς μονοφυλετικά και μοιράζονται μοναδικές μορφολογικές και φυσιολογικές ιδιαιτερότητες .
Η οικογένεια potamotrygonidae , είναι η μόνη που περιορίζεται σε υδροβιότοπους γλυκού νερού .
Τα μεγέθη τους είναι συνήθως μεσαία έως και μεγάλα , ξεκινώντας από περίπου 25 εκατοστά διάμετρος δίσκου έως και πάνω από ένα μέτρο σε κάποια ενήλικα είδη.
Οι ουρές τους είναι συνήθως κοντές και μικρότερες από τη διάμετρο του δίσκου τους.
Η ραχιαία επιφάνεια του δίσκου τους και η ουρά καλύπτονται συνήθως με πολλά αγκάθια και εξογκώματα.
Το ουραίο κεντρί είναι ένα άκαμπτο δερματικό παράγωγο που βρίσκεται στη ραχιαία επιφάνεια της ουράς , περιέχει μικρές πλευρικές οδοντώσεις κατευθυνόμενες προς τη βάση του και με μια οξεία στο τέλειωμα μυτερή άκρη.
Το κεντρί περιέχει διαμήκεις αύλακες για την εξαγωγή του δηλητηρίου που παράγεται σε ειδικούς αδένες στη βάση του , υπάρχει συνεχώς στην ουρά , πέφτει και αντικαθίσταται και μάλιστα μπορούν τα υπάρχουν ταυτόχρονα σε ένα σαλάχι μέχρι και τα κεντριά .
Ραχιαίο και ουριαίο πτερύγιο δεν υπάρχουν , παρά μεμβρανώδεις πτυχώσεις του δέρματος με υποτυπώδη εσωτερικά ακτινικά στοιχεία , που εμφανίζονται στα σαλάχια potamotrygon και στις δύο , άνω και κάτω μεσογραμμές της ουράς , πριν από τα κεντριά στην ουρά .
Τα μάτια είναι σχετικά μεγάλα και ευδιάκριτα , τα δόντια είναι πολύ μικρά , συνήθως σε λιγότερο από 50 σειρές και στις δύο σιαγόνες .
Είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσουμε το φύλλο των σαλαχιών , καθώς τα αρσενικά διαθέτουν ζεύγος γεννητικών οργάνων , τα λεγόμενα “claspers” (άγκιστρα) , ένα σε κάθε κοιλιακό πτερύγιο , όπως και οι καρχαρίες.Αυτά χρησιμοποιούνται ώστε να γονιμοποιήσουν τα θηλυκά όταν ζευγαρώνουν και είναι εμφανώς ορατά , ως δάκτυλα , επεκτείνονται προς τα πίσω από το εσωτερικό του πτερυγίου και διακρίνονται ακόμα και σε νεογέννητα σαλάχια αν και είναι φυσικά πολύ πιο μικρά.
Τα περισσότερα είδη potamotrygon , έχουν πολύχρωμα ραχιαία σχέδια , όπως βούλες διαφόρων μεγεθών , στρογγυλά σημάδια , δικτυωτά πρότυπα , σκωληκοειδή σημάδια , τα οποία διαφέρουν ανάλογα με το είδος σαλαχιού , με γκρι , καφέ ή μαύρο χρώμα φόντου.Τα χρώματα που συναντάμε συνήθως σε αυτά είναι γκρι , κίτρινο ή καφέ , υπάρχουν όμως και σκουρόχρωμα και μαύρα , με έντονες άσπρες κηλίδες , βούλες , σχέδια.
Τα σαλάχια στη φύση τους τρέφονται κυρίως με γαρίδες , ψάρια , καβούρια και μαλάκια και αντί να κόβουν ή να σχίζουν το θήραμά τους , το ρουφούν και το πιπιλάνε και το συντρίβουν με τις σκληρές πλάκες των δοντιών τους (αφού δεν έχουν πραγματικά δόντια).
Ζουν σε ποικιλία βιοτόπων ανάμεσα στους οποίους είναι σημεία με συσσωρευμένη άμμο , ρηχά μεγάλων ποταμών , βραδυκίνητα νερά παραπόταμων , με υποστρώμματα από άμμο ή λάσπη και επίσης κινούνται σε περιοχές πλημμυρισμένου δάσους κατά της ετήσιας υγρής περιόδου και αργότερα μπορούν να βρεθούν σε χερσαίες λίμνες και λίμνες που σχηματίζονται από την υποχώρηση των νερών από τις πλημμύρες. Στα αμμώδη σημεία , θάβονται και κρύβονται , παραμονεύοντας για το θήραμά τους ή και για να προφυλαχτούν από τυχών απειλές και να νιώσουν έτσι πιο ασφαλή.Σημεία πετρώδη και με φυτά τα διασχίζουν περιστασιακά και δεν μένουν εκεί για πολύ.
Εκτός από αυτό τον τρόπο προστασίας , διαθέτουν συνήθως ένα με δύο δηλητηριώδη κεντριά στην ουρά τους , που ενισχύουν τον αμυντικό τους μηχανισμό και τα χρησιμοποιούν μόνο αν νιώσουν απειλή ή πατήσει κάποιος η κάτι πάνω τους .
ΤΑ ΣΑΛΑΧΙΑ ΣΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ
ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
Τα σαλάχια όπως προαναφέρθηκε , διαθέτουν ένα ζεύγος κεντριών προς το τέλειωμα της ουράς τους , τα οποία τα χρησιμοποιούν μόνο όταν νιώσουν απειλή ή κάποιος πατήσει πάνω τους .Το κεντρί τους είναι δηλητηριώδης , όχι πάντα , καθώς μερικές φορές μπορεί τα σαλάχια να έχουν χάσει ή σκίσει το περίβλημα που καλύπτει τους αδένες του δηλητηρίου και περιέχει μια τοξίνη με βάση πρωτεϊνη , η οποία παραλύει τον ιστό στο σημείο όπου θα εισχωρήσει και μπορεί να προκαλέσει αφόρητο πόνο , πρήξιμο , συνεχή αιμοραγία , ναυτία , λιποθυμία , διάρροια , ιδρώτα , μυϊκούς σπασμούς και κράμπες , κοιλιακό πόνο ή χαμηλή αρτηριακή πίεση.Για αυτό χρειάζεται απίστευτη προσοχή κατά τη μεταφορά τους από και προς το ενυδρείο , πιάνοντάς τα με μεγάλη απόχη , κατά προτίμηση με πολύ μικρές τρύπες , ώστε να μην πιαστεί το κεντρί σε αυτήν και χρειαστεί κόψιμο , ξεκινώντας από την ουρά και στη συνέχεια τον δίσκο , ή αλλιώς με τη χρήση μεγάλων πλαστικών δοχείων βυθίζοντάς τα στο νερό και μεταφέροντας έτσι το σαλάχι μαζί με το νερό του ενυδρείου , κάτι που είναι πιο εύκολο όσον αφορά τα νεογέννητα και μικρά σαλάχια , αλλά και πρόκειται και για ότι καλύτερο.
Σε περίπτωση χτυπήματος από το κεντρί , άμεσα χρήση όσο περισσότερου ανεκτού καυτού νερού , ώστε να επιβραδυνθεί η τοξίνη και να μειωθεί κάπως ο πόνος και άμεσα σε νοσοκομείο , για την αφαίρεση του κεντριού , τυχών υπολειμμάτων αλλά και τη λήψη των κατάλληλων αντιβιοτικών.
Μερικά θύματα χρησιμοποιούν ως «φάρμακο» , ένα είδος αναρριχητικού φυτού του Αμαζονίου , το λεγόμενο «be`ju´co», που είναι είδος αμπελιού , το οποίο όταν κοπεί βγάζει ένα μπεζ υγρό , που αν εφαρμοστεί στην πληγή από κεντρί σαλαχιού , την θεραπεύει γρήγορα.
Σε περίπτωση χτυπήματος από το κεντρί , άμεσα χρήση όσο περισσότερου ανεκτού καυτού νερού , ώστε να επιβραδυνθεί η τοξίνη και να μειωθεί κάπως ο πόνος και άμεσα σε νοσοκομείο , για την αφαίρεση του κεντριού , τυχών υπολειμμάτων αλλά και τη λήψη των κατάλληλων αντιβιοτικών.
Μερικά θύματα χρησιμοποιούν ως «φάρμακο» , ένα είδος αναρριχητικού φυτού του Αμαζονίου , το λεγόμενο «be`ju´co», που είναι είδος αμπελιού , το οποίο όταν κοπεί βγάζει ένα μπεζ υγρό , που αν εφαρμοστεί στην πληγή από κεντρί σαλαχιού , την θεραπεύει γρήγορα.
ΜΕΓΕΘΟΣ-ΡΥΘΜΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Τα σαλάχια , ανάλογα με το είδος τους , μπορούν να φτάσουν στο φυσικό τους περιβάλλον μερικά ακόμα και τα 90 εκατοστά , ίσως και λίγο περισσότερο , στο ενυδρείο όμως , φτάνουν συνήθως τα 50 με 60 εκατοστά διάμετρος δίσκου τους.Ο ρυθμός ανάπτυξής τους , διαφέρει , ανάλογα με τα λίτρα όπου φιλοξενείται , τις συνθήκες νερού αλλά και την ποσότητα και ποιότητα του ταϊσματος.Από τη στιγμή μάλιστα που τα σαλάχια είναι γνωστά για τον πολύ καλό μεταβολισμό τους , χρειάζονται συχνά ταϊσματα , δύο με τρεις φορές την ημέρα και έτσι ο ρυθμός ανάπτυξής τους είναι περίπου 1 με 2 εκατοστά το μήνα.Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψιν ότι γεννιούνται γύρω στα 9-10 εκατοστά , είναι κατανοητό πως γρήγορα θα χρειάζονται όλο και μεγαλύτερο ενυδρείο , κατά προτίμηση με μήκος και πλάτος , αφού είναι ψάρια που κινούνται κυρίως στο βυθό.
ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΕΡΟΥ – ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ – ΦΙΛΤΡΑΝΣΗ – ΚΑΠΑΚΙ – ΦΩΤΙΣΜΟΣ
Τα περισσότερα σαλάχια potamotrygon δεν μπορούν να ανεχτούν χαμηλές θερμοκρασίες , για αυτό πρέπει να υπάρχει στο ενυδρείο θερμοκρασία πάνω από 24 βαθμούς , καλύτερα ανάμεσα σε 26 και 27.Μπορούν να ανεχτούν εύκολα θερμοκρασίες 29-30 βαθμούς και έτσι βρίσκονται συχνά κάτω από συναθροίσεις δίσκων (discus fish).Ποικιλίες σαλαχιών αναπαραγωγής επίσης μεγαλώνουν κανονικά σε θερμοκρασία 28 βαθμών. Όσο μεγαλύτερη είναι τόσο πιο γρήγορος γίνεται ο μεταβολισμός τους και τρώνε ακόμα περισσότερο , ph 6-7,5 και σκληρότητα νερού 1 – 12H .
Τα σαλάχια είναι πολύ ευαίσθητα στα νιτρώδη (NO2) , τα νιτρικά (NO3) και την αμμωνία (NH4) και χρειάζονται πολύ καλές συνθήκες με συχνές μικρές αλλαγές νερού , προτείνεται τουλάχιστον μία με δύο φορές την εβδομάδα να γίνεται αλλαγή νερού 30% , όσο πιο συχνές και μικρές , τόσο το καλύτερο είναι για τη βιολογία του ενυδρείου.
Από τη στιγμή που είναι ψάρια που κινούνται κυρίως σστο βυθό , είναι απαραίτητη η πολύ καλή οξυγόνωση στο ενυδρείο με τη χρήση δυνατής αεραντλίας.
Όσον αφορά το υπόστρωμα , αν και στο ενυδρείο οι απειλές που μπορεί να δεχτούν τα σαλάχια είναι κατά πολύ περιορισμένες και είναι πιο εύκολος ο καθαρισμός χωρίς καθόλου υπόστρωμα , προτείνεται όπως γίνει προσωμείωση του φυσικού τους περιβάλλοντος με την ύπαρξης αντίστοιχης λεπτόκοκκης άμμου , ώστε να έχουν τη δυνατότητα να θάβονται και να κρύβονται αλλά και να ψάχνουν την τροφή τους ρουφώντας άμμο , όπως κάνουν και στη φύση τους.Καλό είναι να αποφεύγεται κάθε είδος χαλικιού για την αποφυγή τυχών τραυματισμού τους δίσκου τους από κάτω , που είναι πολύ πιο ευαίσθητος από το πάνω μέρος του.
Η διακόσμηση του ενυδρείου προτείνεται να είναι όσο πιο λιτή γίνεται , τοποθετώντας μεν κάποια ξύλα αλλά και πέτρες , με τέτοιο τρόπο όμως όπου θα αφήνει ελεύθερο χώρο για τα σαλάχια να κινηθούν στο βυθό ελεύθερα.
Τα φυτά δύσκολα θα αντέξουν με σαλάχι στο ενυδρείο καθώς θα τα ξεριζώσουν λόγω του όγκου τους και της κίνησής τους στο βυθό.
Τα σαλάχια είναι περισσότερο δραστήρια με χαμηλό φωτισμό ή τη νύχτα , μόλις όμως συνηθίσουν το περιβάλλον του ενυδρείου και ασχοληθούμε και εμείς με προσοχή χωρίς να τα τρομάζουμε , θα γίνουν ιδιαίτερα δραστήρια ακόμα και με ανοιχτό το φως.
Η φίλτρανση του ενυδρείου πρέπει να είναι πολύ δυνατή και επαρκής καθώς όπως προαναφέραμε είναι ψάρια με γρήγορο μεταβολισμό που τρώνε πολύ και έτσι δημιουργούν πολλά «απόβλητα» και συγκεκριμένα είναι απαραίτητο η φίλτρανση να μπορεί να ανακυκλώνει τουλάχιστον 4 φορές τον όγκο νερού του ενυδρείου την ώρα , όσο το περισσότερο τόσο το καλύτερο.Σε περίπτωση που χρησιμοποιείται sump (λεκάνη αποστράγγισης) , με αρκετό βιολογικό υλικό , περισσότερο από τα εσωτερικά και εξωτερικά φίλτρα , πέρα από την καλύτερη απόδοση που θα έχει η φίλτρανση , θα γίνεται και καλύτερη οξυγόνωση του νερού , κάτι που θα βοηθήσει πολύ τα σαλάχια.
Ένα πολύ σημαντικό ακόμα σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι η καλή επικάλυψη του ενυδρείου με το κατάλληλο καπάκι , ώστε να μην μπορέσουν τα σαλάχια να βγουν από το ενυδρείο και υπάρξει τόσο δυσάρεστο αποτέλεσμα.Έχοντας την ανάγκη για περισσότερο χώρο , αλλά και μαθαίνοντας κατά τη διάρκεια του ταϊσματος και από που έρχεται η τροφή , τα σαλάχια στο ενυδρείο θα κολυμπούν όλο και περισσότερο στα τζάμια , ανεβαίνοντας συχνά μέχρι , ακόμα και λίγο πάνω από την επιφάνεια του νερού , οπότε χρειάζεται η ανάλογη προσοχή για την αποφυγή του μοιραίου.
Τα σαλάχια είναι πολύ ευαίσθητα στα νιτρώδη (NO2) , τα νιτρικά (NO3) και την αμμωνία (NH4) και χρειάζονται πολύ καλές συνθήκες με συχνές μικρές αλλαγές νερού , προτείνεται τουλάχιστον μία με δύο φορές την εβδομάδα να γίνεται αλλαγή νερού 30% , όσο πιο συχνές και μικρές , τόσο το καλύτερο είναι για τη βιολογία του ενυδρείου.
Από τη στιγμή που είναι ψάρια που κινούνται κυρίως σστο βυθό , είναι απαραίτητη η πολύ καλή οξυγόνωση στο ενυδρείο με τη χρήση δυνατής αεραντλίας.
Όσον αφορά το υπόστρωμα , αν και στο ενυδρείο οι απειλές που μπορεί να δεχτούν τα σαλάχια είναι κατά πολύ περιορισμένες και είναι πιο εύκολος ο καθαρισμός χωρίς καθόλου υπόστρωμα , προτείνεται όπως γίνει προσωμείωση του φυσικού τους περιβάλλοντος με την ύπαρξης αντίστοιχης λεπτόκοκκης άμμου , ώστε να έχουν τη δυνατότητα να θάβονται και να κρύβονται αλλά και να ψάχνουν την τροφή τους ρουφώντας άμμο , όπως κάνουν και στη φύση τους.Καλό είναι να αποφεύγεται κάθε είδος χαλικιού για την αποφυγή τυχών τραυματισμού τους δίσκου τους από κάτω , που είναι πολύ πιο ευαίσθητος από το πάνω μέρος του.
Η διακόσμηση του ενυδρείου προτείνεται να είναι όσο πιο λιτή γίνεται , τοποθετώντας μεν κάποια ξύλα αλλά και πέτρες , με τέτοιο τρόπο όμως όπου θα αφήνει ελεύθερο χώρο για τα σαλάχια να κινηθούν στο βυθό ελεύθερα.
Τα φυτά δύσκολα θα αντέξουν με σαλάχι στο ενυδρείο καθώς θα τα ξεριζώσουν λόγω του όγκου τους και της κίνησής τους στο βυθό.
Τα σαλάχια είναι περισσότερο δραστήρια με χαμηλό φωτισμό ή τη νύχτα , μόλις όμως συνηθίσουν το περιβάλλον του ενυδρείου και ασχοληθούμε και εμείς με προσοχή χωρίς να τα τρομάζουμε , θα γίνουν ιδιαίτερα δραστήρια ακόμα και με ανοιχτό το φως.
Η φίλτρανση του ενυδρείου πρέπει να είναι πολύ δυνατή και επαρκής καθώς όπως προαναφέραμε είναι ψάρια με γρήγορο μεταβολισμό που τρώνε πολύ και έτσι δημιουργούν πολλά «απόβλητα» και συγκεκριμένα είναι απαραίτητο η φίλτρανση να μπορεί να ανακυκλώνει τουλάχιστον 4 φορές τον όγκο νερού του ενυδρείου την ώρα , όσο το περισσότερο τόσο το καλύτερο.Σε περίπτωση που χρησιμοποιείται sump (λεκάνη αποστράγγισης) , με αρκετό βιολογικό υλικό , περισσότερο από τα εσωτερικά και εξωτερικά φίλτρα , πέρα από την καλύτερη απόδοση που θα έχει η φίλτρανση , θα γίνεται και καλύτερη οξυγόνωση του νερού , κάτι που θα βοηθήσει πολύ τα σαλάχια.
Ένα πολύ σημαντικό ακόμα σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι η καλή επικάλυψη του ενυδρείου με το κατάλληλο καπάκι , ώστε να μην μπορέσουν τα σαλάχια να βγουν από το ενυδρείο και υπάρξει τόσο δυσάρεστο αποτέλεσμα.Έχοντας την ανάγκη για περισσότερο χώρο , αλλά και μαθαίνοντας κατά τη διάρκεια του ταϊσματος και από που έρχεται η τροφή , τα σαλάχια στο ενυδρείο θα κολυμπούν όλο και περισσότερο στα τζάμια , ανεβαίνοντας συχνά μέχρι , ακόμα και λίγο πάνω από την επιφάνεια του νερού , οπότε χρειάζεται η ανάλογη προσοχή για την αποφυγή του μοιραίου.
ΤΑΙΣΜΑ - ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Πρώτα από όλα , το υγιές σαλάχι είναι το σαλάχι που τρώει ασταμάτητα .Μεγάλη προσοχή πριν την αγορά σαλαχιού να επιβεβαιωθεί ότι τρώει και μάλιστα τι ακριβώς , ώστε μεταφέροντάς το στο ενυδρείο να συνεχίζει να τρώει και σταδιακά να γίνει αλλαγή ή και εμπλουτισμός της διατροφής του.Αποφυγή απόκτησης σαλαχιού πολύ λεπτού , όπου φαίνονται τα κόκκαλα κυρίως στη βάση της ουράς αλλά και γύρω από τα μάτια του , γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι σε πολύ κακή κατάσταση , αποδυναμωμένο και υποσιτισμένο. Για τους πιο έμπειρους , σαλάχια σε τέτοια κατάσταση μπορούν μέσα σε λίγες ημέρες με σωστή διατροφή και προσοχή να επανέλθουν και να κερδίσουν το λίπος που τους λείπει.
Όσον αφορά το τάισμά τους , είναι καλό να τους δίνεται ποικιλία κατεψυγμένων τροφών και ακόμα καλύτερα φρέσκων , όπως ψάρι (φιλέτο και ολόκληρο) , μύδι και γαρίδα , καθώς επίσης και βυθιζόμενες τροφές εμπορίου για σαρκοφάγα ψάρια και θηρευτές , τις οποίες μπορούμε μάλιστα να βάζουμε μέσα στις παραπάνω τροφές , ώστε να τις τρώνε μαζί και να παίρνουν έτσι όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται για την υγιή ανάπτυξή τους.Όσο είναι μικρά τα σαλάχια θέλουν και περισσότερες φορές τάισμα , 3-4 και όσο μεγαλώνουν 1-2 φορές είναι αρκετές.Όταν κάποιο σαλάχι μάθει να τρώει συγκεκριμένες τροφές , μπορεί να χρειαστεί λίγο διάστημα μερικών ημερών , σε περίπτωση αλλαγής τροφής και να αρχίσει να την τρώει τακτικά.Τα μικρά ή νεογέννητα σαλάχια πρέπει να τρέφονται αρχικά με σκουλήκια και γεωσκώληκες , σε μικρά κομμάτια ή μικρού μεγέθους γιατί έχουν μικρό στόμα και στη συνέχεια σταδιακά θα μπορούν να έχουν στη διατροφή τους και κατεψυγμένη – φρέσκια τροφή , οι οποίες θα τους δώσουν περισσότερες πρωτεϊνες και λίπος.
Σε καμία περίπτωση τάισμα με άλλου είδους κρεάτων , όπως πχ κοτόπουλου και μοσχαριού γιατί μερικά από τα λιπίδια που υπάρχουν σε αυτά τα κρέατα δύσκολα μεταβολίζονται από τα σαλάχια και μπορούν να τους προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά.Παράλληλα να αποφεύγεται επίσης και το τάισμα με ζωντανά ψάρια και κυρίως χρυσόψαρα τα οποία μεταφέρουν συχνά διάφορες ασθένειες και παράσιτα , επικίνδυνα για κάθε ψάρι και για τα σαλάχια.
Επίσης , προσοχή ιδιαίτερη πρέπει να δίνεται όσον αφορά την αποφυγή υπερβολικού ταϊσματος των σαλαχιών , όπου καλό είναι 1 φορά την εβδομάδα να να μην ταϊζονται καθόλου ή πολύ λίγο και ακόμα καλύτερα κάποιες ημέρες να περιορίζεται το τάισμά τους.Πολλές φορές από υπερβάλλοντα ζήλο και από τη βιασύνη μας να τα μεγαλώσουμε γρηγορότερα , τους δίνουμε υπερβολικό φαγητό , αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο , ειδικά μάλιστα όταν τους δίνουμε τροφές που δεν είναι ίδιες ακριβώς με ότι έχουν στη φύση τους.
Με τη συνύπαρξη άλλων ψαριών επιφανείας ή στο μέσο του ενυδρείου , πολλές φορές είναι δύσκολο το τάισμα των σαλαχιών γιατί δεν προλαβαίνουν να φάνε και έτσι αναγκαστικά ταϊζονται πολύ πρώτα τα υπόλοιπα και μετά τα σαλάχια.Σε αυτή την περίπτωση , υπάρχει η δυνατότητα να ταϊζονται τα σαλάχια στο στόμα , αρχικά με τη χρήση τσιμπίδας για ενυδρεία και φυτά στο εμπόριο και σταδιακά μπορούν να μάθουν να τρώνε και κατευθείαν από το χέρι , προσφέροντας μάλιστα στον εκάστοτε ιδιοκτήτη ανεπανάληπτες εμπειρίες !
Όσον αφορά το τάισμά τους , είναι καλό να τους δίνεται ποικιλία κατεψυγμένων τροφών και ακόμα καλύτερα φρέσκων , όπως ψάρι (φιλέτο και ολόκληρο) , μύδι και γαρίδα , καθώς επίσης και βυθιζόμενες τροφές εμπορίου για σαρκοφάγα ψάρια και θηρευτές , τις οποίες μπορούμε μάλιστα να βάζουμε μέσα στις παραπάνω τροφές , ώστε να τις τρώνε μαζί και να παίρνουν έτσι όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται για την υγιή ανάπτυξή τους.Όσο είναι μικρά τα σαλάχια θέλουν και περισσότερες φορές τάισμα , 3-4 και όσο μεγαλώνουν 1-2 φορές είναι αρκετές.Όταν κάποιο σαλάχι μάθει να τρώει συγκεκριμένες τροφές , μπορεί να χρειαστεί λίγο διάστημα μερικών ημερών , σε περίπτωση αλλαγής τροφής και να αρχίσει να την τρώει τακτικά.Τα μικρά ή νεογέννητα σαλάχια πρέπει να τρέφονται αρχικά με σκουλήκια και γεωσκώληκες , σε μικρά κομμάτια ή μικρού μεγέθους γιατί έχουν μικρό στόμα και στη συνέχεια σταδιακά θα μπορούν να έχουν στη διατροφή τους και κατεψυγμένη – φρέσκια τροφή , οι οποίες θα τους δώσουν περισσότερες πρωτεϊνες και λίπος.
Σε καμία περίπτωση τάισμα με άλλου είδους κρεάτων , όπως πχ κοτόπουλου και μοσχαριού γιατί μερικά από τα λιπίδια που υπάρχουν σε αυτά τα κρέατα δύσκολα μεταβολίζονται από τα σαλάχια και μπορούν να τους προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά.Παράλληλα να αποφεύγεται επίσης και το τάισμα με ζωντανά ψάρια και κυρίως χρυσόψαρα τα οποία μεταφέρουν συχνά διάφορες ασθένειες και παράσιτα , επικίνδυνα για κάθε ψάρι και για τα σαλάχια.
Επίσης , προσοχή ιδιαίτερη πρέπει να δίνεται όσον αφορά την αποφυγή υπερβολικού ταϊσματος των σαλαχιών , όπου καλό είναι 1 φορά την εβδομάδα να να μην ταϊζονται καθόλου ή πολύ λίγο και ακόμα καλύτερα κάποιες ημέρες να περιορίζεται το τάισμά τους.Πολλές φορές από υπερβάλλοντα ζήλο και από τη βιασύνη μας να τα μεγαλώσουμε γρηγορότερα , τους δίνουμε υπερβολικό φαγητό , αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο , ειδικά μάλιστα όταν τους δίνουμε τροφές που δεν είναι ίδιες ακριβώς με ότι έχουν στη φύση τους.
Με τη συνύπαρξη άλλων ψαριών επιφανείας ή στο μέσο του ενυδρείου , πολλές φορές είναι δύσκολο το τάισμα των σαλαχιών γιατί δεν προλαβαίνουν να φάνε και έτσι αναγκαστικά ταϊζονται πολύ πρώτα τα υπόλοιπα και μετά τα σαλάχια.Σε αυτή την περίπτωση , υπάρχει η δυνατότητα να ταϊζονται τα σαλάχια στο στόμα , αρχικά με τη χρήση τσιμπίδας για ενυδρεία και φυτά στο εμπόριο και σταδιακά μπορούν να μάθουν να τρώνε και κατευθείαν από το χέρι , προσφέροντας μάλιστα στον εκάστοτε ιδιοκτήτη ανεπανάληπτες εμπειρίες !
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ – ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ
Τα σαλάχια είναι ανάμεσα στους κορυφαίους θηρευτές στα οικοσυστήμα που κατοικούν στη φύση και έτσι δεν είναι ασφαλές να κρατιούνται με τα περισσότερα είδη ψαριών.Είναι φιλήσυχα πλάσματα και εφόσον βρεθούν σε ενυδρείο με επιθετικά ψάρια , θα προτιμήσουν να κρυφτούν .Οι ιδανικοί συγκάτοικοί τους είναι ψάρια όχι επιθετικά που να διεκδικούν το χώρο τους και αρκετά μεγάλα ώστε να μην μπορούν να φαγωθούν από τα σαλάχια και ακόμα καλύτερα να κυκλοφορούν την επιφάνεια του νερού ή στη μέση και όχι στο βυθό.Μερικά από αυτά είναι κάποια ήδη κιχλίδων , severum , geophagus , discus , μεγάλες καρακινίδες , κυπρινοειδή και διάφορα είδη arowana τα οποία συνθέτουν μαζί με τα σαλάχια ένα πολύ ωραίο σκηνικό.Επίσης μπορούν να φιλοξενηθούν με είδη cichla (peacock bass) , datnoids , και σε πολύ μεγάλα ενυδρεία – λίμνες , ακόμα και μεγάλα γατόψαρα , όπως τα είδη brachyplatystoma .Μπορούν να συνυπάρξουν σαλάχια με plecos και άλλα παρόμοια είδη , ωστόσο χρειάζεται προσοχή καθώς έχει παρατηρηθεί να «ρουφάνε» και να κάνουν πληγές στους δίσκους των σαλαχιών , χωρίς αυτό να είναι και ο κανόνας.Γενικότερα πρέπει να γίνει προσεκτική επιλογή και παρακολούθηση των συγκατοίκων , ιδιαίτερα όταν υπάρχει περιορισμός στο ενυδρείο και είναι έτσι δυνατόν να υπάρξουν αψιμαχίες και κόντρες.
Τα σαλάχια , λόγω της διάπλασης , του μεγέθους και του ρυθμού ανάπτυξής τους , είναι κατανοητό πως χρειάζονται αρκετά μεγάλα ενυδρεία με μήκος και πλάτος ώστε να μπορούν να κινηθούν όσο πιο άνετα γίνεται.Όσο είναι μικρά μπορούν να κρατηθούν με ασφάλεια πολλά σαλάχια μαζί , είτε αρσενικά είτε θηλυκά , όσο όμως μεγαλώνουν , τα θηλυκά εξακολουθούν να είναι απόλυτα ήρεμα , τα αρσενικά όμως αρχίζουν να κυνηγούν τα θηλυκά στην προσπάθεια να ζευγαρώσουν και τα δαγκώνουν , οπότε και θα πρέπει εφόσον διατηρούνται μεγάλα τους είδους σε ζεύγη , να υπάρχει η δυνατότητα να χωριστούν ή να μπουν σε διαφορετικά ενυδρεία.Πέρα από αυτό έχει παρατηρηθεί από πολλούς χομπίστες και επαγγελματίες ανά τον κόσμο , η ύπαρξη ανταγωνιστικής και επιθετικής συμπεριφοράς κάποιες φορές από αρσενικά σαλάχια απέναντι σε άλλα αρσενικά , με αρκετά δαγκώματα και αυτό εντείνεται ακόμα περισσότερο όσο μεγαλώνουν και φυσικά ο χώρος είναι περιορισμένος.Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτά τα ψάρια , όσο μεγάλα ενυδρεία και να τους δώσουμε , εξακολουθούν να χρειάζονται και να θέλουν ακόμα περισσότερο , οπότε πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί κατά τη διάρκεια της φύλαξής τους και της επιλογής των συγκατοίκων , είτε είναι παρόμοια είδη είτε όχι.Είναι λογικό αφού δεν είναι στη φύση και είναι σε ενυδρεία – λίμνες , να εμφανίζουν συμπεριφορές ανταγωνισμού , από τη στιγμή που μοιράζονται επί καθημερινής βάσης τον ίδιο ακριβώς χώρο και την ίδια τροφή.Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τα χαρακτηρίσουμε κακούς χαρακτήρες ή μεμονωμένα περιστατικά, εμείς επιλέγουμε να τα φιλοξενούμε και να τα περιορίζουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να τα σεβόμαστε.
Τα σαλάχια , λόγω της διάπλασης , του μεγέθους και του ρυθμού ανάπτυξής τους , είναι κατανοητό πως χρειάζονται αρκετά μεγάλα ενυδρεία με μήκος και πλάτος ώστε να μπορούν να κινηθούν όσο πιο άνετα γίνεται.Όσο είναι μικρά μπορούν να κρατηθούν με ασφάλεια πολλά σαλάχια μαζί , είτε αρσενικά είτε θηλυκά , όσο όμως μεγαλώνουν , τα θηλυκά εξακολουθούν να είναι απόλυτα ήρεμα , τα αρσενικά όμως αρχίζουν να κυνηγούν τα θηλυκά στην προσπάθεια να ζευγαρώσουν και τα δαγκώνουν , οπότε και θα πρέπει εφόσον διατηρούνται μεγάλα τους είδους σε ζεύγη , να υπάρχει η δυνατότητα να χωριστούν ή να μπουν σε διαφορετικά ενυδρεία.Πέρα από αυτό έχει παρατηρηθεί από πολλούς χομπίστες και επαγγελματίες ανά τον κόσμο , η ύπαρξη ανταγωνιστικής και επιθετικής συμπεριφοράς κάποιες φορές από αρσενικά σαλάχια απέναντι σε άλλα αρσενικά , με αρκετά δαγκώματα και αυτό εντείνεται ακόμα περισσότερο όσο μεγαλώνουν και φυσικά ο χώρος είναι περιορισμένος.Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτά τα ψάρια , όσο μεγάλα ενυδρεία και να τους δώσουμε , εξακολουθούν να χρειάζονται και να θέλουν ακόμα περισσότερο , οπότε πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί κατά τη διάρκεια της φύλαξής τους και της επιλογής των συγκατοίκων , είτε είναι παρόμοια είδη είτε όχι.Είναι λογικό αφού δεν είναι στη φύση και είναι σε ενυδρεία – λίμνες , να εμφανίζουν συμπεριφορές ανταγωνισμού , από τη στιγμή που μοιράζονται επί καθημερινής βάσης τον ίδιο ακριβώς χώρο και την ίδια τροφή.Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τα χαρακτηρίσουμε κακούς χαρακτήρες ή μεμονωμένα περιστατικά, εμείς επιλέγουμε να τα φιλοξενούμε και να τα περιορίζουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να τα σεβόμαστε.
ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ – ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ
Τα είδη potamotrygon είναι ζωοτόκα και γεννούν τελείως σχηματισμένα μικρά , λεγόμενα και pups (νεογνά).Επιλέγοντας ένα ζευγάρι σαλαχιών δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι σίγουρα θα ζευγαρώσουν και θα κάνουν μικρά , είναι επιλεκτικά και ο καλύτερος τρόπος είναι η ύπαρξη μεγάλου ενυδρείου όπου θα μπορούν να φιλοξενηθούν όλα μαζί , αρσενικά και θηλυκά και παρατηρώντας τα θα γίνει η επιλογή του εκάστοτε συντρόφου , αλλιώς δοκιμές αρσενικού και θηλυκού , ώστε να αποδειχθεί αν η θηλυκιά τον προτιμάει και είναι διετεθιμένη να ζευγαρώσει μαζί του και όχι να την κυνηγάει όλη την ώρα δαγκώνοντας και ταλαιπωρώντας την συνεχώς , με επικίνδυνα αποτελέσματα.Από τη στιγμή που γεννιέται ένα σαλάχι , χρειάζονται κάποια χρόνια ώστε να γίνει σεξουαλικά ώριμο για αναπαραγωγή , ξεκινώντας από τα 2 χρόνια και φτάνοντας μέχρι και τα 5 πολλές φορές , αλλά σίγουρα εφόσον υπάρχει η δυνατότητα , αξίζει η αναμονή.
Το αρσενικό στην προσπάθειά του για αναπαραγωγή , κυνηγάει τη θηλυκιά , προσπαθεί δαγκώνοντας να την πιάσει και να βρεθεί από κάτω της , με τις κοιλιές τους να ακουμπάνε και να εισχωρήσει ένα από τα “claspers” του μέσα στο γεννητικό της όργανο και μόλις τα καταφέρει αυτό διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα.Τοπικά το ενυδρείο θα θολώσει από το σπέρμα του αρσενικού και έχοντας την τύχη να παρατηρήσει κάποιος τη διαδικασία αυτή ζωντανά μπορεί να είναι σίγουρος ότι ζευγάρωσαν.Από εκεί και πέρα , υπάρχουν κάποια σημάδια , όπως το τοπικό θόλωμα , τα δαγκώματα από πάνω , ακόμα και υπολείμματα σπέρματος που να φαίνονται έξω από το γεννητικό όργανο της θηλυκιάς που μπορούν να δείξουν ότι έγινε η «δουλειά» .
Είναι σημαντικό η θηλυκιά να είναι μεγαλύτερη από τον αρσενικό , ώστε να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της από το επίμονο κυνηγητό και τα δαγκώματά του , συμβαίνει όμως το ζευγάρι να συνυπάρχει τελείως αρμονικά με ελάχιστα δαγκώματα από πλευράς αρσενικού , κάτι που είναι πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για όποιον το καταφέρει.
Χρειάζεται να χωρίζονται ανά διαστήματα αν ο αρσενικός εξακολουθεί να την παρενοχλεί και μάλιστα εφόσον είναι σίγουρο ότι έχουν ζευγαρώσει , είναι ιδανικό να μείνει η θηλυκιά μόνη της , ώστε να μην της προκαλέσει ο αρσενικός ζημιά από τυχών προσπάθειά του για ζευγάρωμα πάλι.
Η κύηση σε αιχμαλωσία διαρκεί συνήθως από 9 έως 12 εβδομάδες. Η θηλυκιά μπορεί να αφήνει τα μικρά και σταδιακά και μετά από ημέρες αφού έχει ήδη γεννήσει να εμφανιστούν και άλλα μικρά. Μάλιστα πιστεύεται ότι έχει τη δυνατότητα να φυλάει το σπέρμα του αρσενικού και έτσι να αποφασίσει εκείνη πότε θα γεννήσει τα μικρά , λογικά επιδιώκωντας το ασφαλέστερο δυνατό περιβάλλον αλλά και σύμφωνα και με τη δική της κατάσταση,κάτι που μπορεί να γίνει ακόμα και ένα χρόνο μετά! Γύρω στους 2 μήνες κύησης , τα μικρά μέσα στη θηλυκιά διακρίνονται να κουνιούνται πάνω από τη ράχη της , κάτι που αποδεικνύει 100% ότι είναι έγκυος και όσο περνούν οι ημέρες και μεγαλώνουν θα είναι όλο και πιο εμφανείς οι κινήσεις τους , παρουσιάζοντας εξογκώματα λίγο πριν τη βάση της ουράς της θηλυκιάς.Κατά το διάστημα αυτό , η θηλυκιά καταναλώνει πολύ περισσότερη ενέργεια , έχοντας τα μικρά να μεγαλώνουν μέσα της , κινείται λιγότερο από πριν και χρειάζεται ακόμα περισσότερο τάισμα , με ποικιλία και ποιότητα τροφής για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Συνήθως γεννιούνται από 2 έως 7 μικρά , αλλά έχουν παρατηρηθεί και περιστατικά με αρκετά περισσότερα, έχει υπάρξει περιστατικό με 12 μικρά σαλάχια , ακόμα και 21 από μία θηλυκιά , αυτό όμως συμβαίνει σε πολύ λίγες περιπτώσεις και φυσικά από πολύ μεγάλο σαλάχι.Καλό είναι τα μικρά σαλάχια που γεννιούνται με διάμετρο δίσκου γύρω στα 9 εκ. , μικρότερα αν είναι πρόωρα , όπου συνήθως δεν επιβιώνουν , να απομακρύνονται από το ενυδρείο όπου υπάρχουν μεγάλα ενήλικα θηλυκά ή αρσενικά , για την αποφυγή του κινδύνου να φαγωθούν από τους γονείς ή άλλα παρόμοια ήδη.Είναι ασφαλές να έχει περάσει τουλάχιστον ένα 24ωρο , πριν μετακινηθούν και προτείνεται αυτό να γίνει με μικρό δοχείο με νερό από το ενυδρείο , χωρίς τα μικρά να βγουν καθόλου από το νερό και στο ενυδρείο που θα μετακινηθούν να έχει όσο περισσότερο νερό γίνεται από το προηγούμενό τους , γιατί είναι μικρά και ακόμα πιο ευαίσθητα στις αλλαγές συνθηκών νερού.Επίσης με το που γεννηθούν παρατηρείται θόλωμα του νερού από τα υγρά της γέννας και προτείνεται αλλαγή του 50% του νερού του ενυδρείου.
Τα μικρά σαλάχια γεννιούνται με λεκιθικό σάκκο , από τον οποίο τρέφονται τις πρώτες ημέρες , μέχρι και 1 εβδομάδα και στη συνέχεια μπορούν να τραφούν με σκουλήκια και σιγά σιγά μικρά κομμάτια κατεψυγμένων ή και φρέσκων τροφών.Μερικές φορές τα μικρά σαλάχια από την πρώτη ή δεύτερη ημέρα ξεκινούν να τρώνε τροφές , κάτι που σημαίνει ότι η θηλυκιά τα κράτησε περισσότερο μέσα της και ο λεκιθικός σάκκος καταναλώθηκε γρηγορότερα.
Τα θηλυκά σαλάχια χρειάζεται μετά από κάθε γέννα να κάνουν διάλλειμα και να μην μπαίνουν σε επανελλημένη διαδικασία αναπαραγωγής γιατί αυτό θα χειροτερεύσει την υγεία τους και κατά συνέπεια τη διάρκεια της ζωής τους.Μερικοί προτείνουν κάθε 2 με 3 γέννες να ξεκουράζονται , καλό όμως είναι αυτό να γίνεται μετά από κάθε γέννα για να προστατευτεί ακόμα καλύτερα.
Η αναπαραγωγική περίοδος ενός θηλυκού σαλαχιού μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 15 χρόνια , κάτι όμως που εξαρτάται κατά πολύ και από τον εκάστοτε αρσενικό.Έχει υπάρξει αρσενικό σαλάχι το οποίο να έχει γονιμοποιήσει πολλά θηλυκά στο ίδιο ενυδρείο , ακόμα και θηλυκά άλλων ειδών !
Το αρσενικό στην προσπάθειά του για αναπαραγωγή , κυνηγάει τη θηλυκιά , προσπαθεί δαγκώνοντας να την πιάσει και να βρεθεί από κάτω της , με τις κοιλιές τους να ακουμπάνε και να εισχωρήσει ένα από τα “claspers” του μέσα στο γεννητικό της όργανο και μόλις τα καταφέρει αυτό διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα.Τοπικά το ενυδρείο θα θολώσει από το σπέρμα του αρσενικού και έχοντας την τύχη να παρατηρήσει κάποιος τη διαδικασία αυτή ζωντανά μπορεί να είναι σίγουρος ότι ζευγάρωσαν.Από εκεί και πέρα , υπάρχουν κάποια σημάδια , όπως το τοπικό θόλωμα , τα δαγκώματα από πάνω , ακόμα και υπολείμματα σπέρματος που να φαίνονται έξω από το γεννητικό όργανο της θηλυκιάς που μπορούν να δείξουν ότι έγινε η «δουλειά» .
Είναι σημαντικό η θηλυκιά να είναι μεγαλύτερη από τον αρσενικό , ώστε να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της από το επίμονο κυνηγητό και τα δαγκώματά του , συμβαίνει όμως το ζευγάρι να συνυπάρχει τελείως αρμονικά με ελάχιστα δαγκώματα από πλευράς αρσενικού , κάτι που είναι πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για όποιον το καταφέρει.
Χρειάζεται να χωρίζονται ανά διαστήματα αν ο αρσενικός εξακολουθεί να την παρενοχλεί και μάλιστα εφόσον είναι σίγουρο ότι έχουν ζευγαρώσει , είναι ιδανικό να μείνει η θηλυκιά μόνη της , ώστε να μην της προκαλέσει ο αρσενικός ζημιά από τυχών προσπάθειά του για ζευγάρωμα πάλι.
Η κύηση σε αιχμαλωσία διαρκεί συνήθως από 9 έως 12 εβδομάδες. Η θηλυκιά μπορεί να αφήνει τα μικρά και σταδιακά και μετά από ημέρες αφού έχει ήδη γεννήσει να εμφανιστούν και άλλα μικρά. Μάλιστα πιστεύεται ότι έχει τη δυνατότητα να φυλάει το σπέρμα του αρσενικού και έτσι να αποφασίσει εκείνη πότε θα γεννήσει τα μικρά , λογικά επιδιώκωντας το ασφαλέστερο δυνατό περιβάλλον αλλά και σύμφωνα και με τη δική της κατάσταση,κάτι που μπορεί να γίνει ακόμα και ένα χρόνο μετά! Γύρω στους 2 μήνες κύησης , τα μικρά μέσα στη θηλυκιά διακρίνονται να κουνιούνται πάνω από τη ράχη της , κάτι που αποδεικνύει 100% ότι είναι έγκυος και όσο περνούν οι ημέρες και μεγαλώνουν θα είναι όλο και πιο εμφανείς οι κινήσεις τους , παρουσιάζοντας εξογκώματα λίγο πριν τη βάση της ουράς της θηλυκιάς.Κατά το διάστημα αυτό , η θηλυκιά καταναλώνει πολύ περισσότερη ενέργεια , έχοντας τα μικρά να μεγαλώνουν μέσα της , κινείται λιγότερο από πριν και χρειάζεται ακόμα περισσότερο τάισμα , με ποικιλία και ποιότητα τροφής για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Συνήθως γεννιούνται από 2 έως 7 μικρά , αλλά έχουν παρατηρηθεί και περιστατικά με αρκετά περισσότερα, έχει υπάρξει περιστατικό με 12 μικρά σαλάχια , ακόμα και 21 από μία θηλυκιά , αυτό όμως συμβαίνει σε πολύ λίγες περιπτώσεις και φυσικά από πολύ μεγάλο σαλάχι.Καλό είναι τα μικρά σαλάχια που γεννιούνται με διάμετρο δίσκου γύρω στα 9 εκ. , μικρότερα αν είναι πρόωρα , όπου συνήθως δεν επιβιώνουν , να απομακρύνονται από το ενυδρείο όπου υπάρχουν μεγάλα ενήλικα θηλυκά ή αρσενικά , για την αποφυγή του κινδύνου να φαγωθούν από τους γονείς ή άλλα παρόμοια ήδη.Είναι ασφαλές να έχει περάσει τουλάχιστον ένα 24ωρο , πριν μετακινηθούν και προτείνεται αυτό να γίνει με μικρό δοχείο με νερό από το ενυδρείο , χωρίς τα μικρά να βγουν καθόλου από το νερό και στο ενυδρείο που θα μετακινηθούν να έχει όσο περισσότερο νερό γίνεται από το προηγούμενό τους , γιατί είναι μικρά και ακόμα πιο ευαίσθητα στις αλλαγές συνθηκών νερού.Επίσης με το που γεννηθούν παρατηρείται θόλωμα του νερού από τα υγρά της γέννας και προτείνεται αλλαγή του 50% του νερού του ενυδρείου.
Τα μικρά σαλάχια γεννιούνται με λεκιθικό σάκκο , από τον οποίο τρέφονται τις πρώτες ημέρες , μέχρι και 1 εβδομάδα και στη συνέχεια μπορούν να τραφούν με σκουλήκια και σιγά σιγά μικρά κομμάτια κατεψυγμένων ή και φρέσκων τροφών.Μερικές φορές τα μικρά σαλάχια από την πρώτη ή δεύτερη ημέρα ξεκινούν να τρώνε τροφές , κάτι που σημαίνει ότι η θηλυκιά τα κράτησε περισσότερο μέσα της και ο λεκιθικός σάκκος καταναλώθηκε γρηγορότερα.
Τα θηλυκά σαλάχια χρειάζεται μετά από κάθε γέννα να κάνουν διάλλειμα και να μην μπαίνουν σε επανελλημένη διαδικασία αναπαραγωγής γιατί αυτό θα χειροτερεύσει την υγεία τους και κατά συνέπεια τη διάρκεια της ζωής τους.Μερικοί προτείνουν κάθε 2 με 3 γέννες να ξεκουράζονται , καλό όμως είναι αυτό να γίνεται μετά από κάθε γέννα για να προστατευτεί ακόμα καλύτερα.
Η αναπαραγωγική περίοδος ενός θηλυκού σαλαχιού μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 15 χρόνια , κάτι όμως που εξαρτάται κατά πολύ και από τον εκάστοτε αρσενικό.Έχει υπάρξει αρσενικό σαλάχι το οποίο να έχει γονιμοποιήσει πολλά θηλυκά στο ίδιο ενυδρείο , ακόμα και θηλυκά άλλων ειδών !
ΑΡΡΩΣΤΕΙΕΣ – ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ - ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Τα σαλάχια γλυκού νερού δεν είναι μόνο ευαίσθητα απέναντι στις συνθήκες νερού όπου φιλοξενούνται , είναι ευαίσθητα και στην φαρμακευτική θεραπεία που ίσως χρειαστούν.Δεν κάνουν όλα τα φάρμακα του εμπορίου για τη θεραπεία των σαλαχιών και εδώ χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη προσοχή.
Ένα σύνηθες φαινόμενο που παρουσιάζεται στα σαλάχια είναι χτυπήματα από άλλα ψάρια αλλά και δαγκώματα από ψάρια τους είδους τους.Οι πληγές που δημιουργούνται , ειδικά μάλιστα αφού το σαλάχι είναι είδος που αποτελείται από χόνδρο και όχι κόκκαλα , μπορεί να προσβληθεί από βακτηριακή μόλυνση και απαιτείται τρομερή προσοχή όταν οι πληγές βρίσκονται κοντά σε σημεία των χόνδρων τους , π.χ. στην ουρά τους.
Στις περιπτώσεις αυτές , αλλά και για οποιαδήποτε πληγή έχουν , η πρώτη κίνηση είναι η χρήση ενυδρειακού αλατιού , διαλυμμένου σε νερό ενυδρείου πριν προστεθεί στο νερό , για την αποφυγή εγκαύματος στον δίσκο του σαλαχιού κατά την εφαρμογή.Συνήθως το αλάτι αρκεί , εφόσον χρησιμοποιηθεί έγκαιρα , αν όμως όχι , η επόμενη κίνηση είναι η χρήση όσο πιο ελαφριών φαρμάκων γίνεται .
Το ίδιο ισχύει και για την αντιμετώπιση εσωτερικών και εξωτερικών παρασίτων , πρέπει να χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένα φάρμακα και όχι οποιοδήποτε του εμπορίου που χρησιμοποιείται για την θεραπεία άλλων ψαριών.
Είναι απολύτως απαραίτητη η σωστή διάγνωση του προβλήματος , πριν χρησιμοποιηθεί το κάθε φάρμακο , γιατί μπορεί τα αποτελέσματα να είναι μοιραία και να είναι για το σαλάχι μη αναστρέψιμα με τη χορήγηση φαρμάκου βιαστικά και με λάθος διάγνωση , οπότε χρειάζεται η βοήθεια γνώστη και ειδικού στα σαλάχια.
Ένα σύνηθες φαινόμενο που παρουσιάζεται στα σαλάχια είναι χτυπήματα από άλλα ψάρια αλλά και δαγκώματα από ψάρια τους είδους τους.Οι πληγές που δημιουργούνται , ειδικά μάλιστα αφού το σαλάχι είναι είδος που αποτελείται από χόνδρο και όχι κόκκαλα , μπορεί να προσβληθεί από βακτηριακή μόλυνση και απαιτείται τρομερή προσοχή όταν οι πληγές βρίσκονται κοντά σε σημεία των χόνδρων τους , π.χ. στην ουρά τους.
Στις περιπτώσεις αυτές , αλλά και για οποιαδήποτε πληγή έχουν , η πρώτη κίνηση είναι η χρήση ενυδρειακού αλατιού , διαλυμμένου σε νερό ενυδρείου πριν προστεθεί στο νερό , για την αποφυγή εγκαύματος στον δίσκο του σαλαχιού κατά την εφαρμογή.Συνήθως το αλάτι αρκεί , εφόσον χρησιμοποιηθεί έγκαιρα , αν όμως όχι , η επόμενη κίνηση είναι η χρήση όσο πιο ελαφριών φαρμάκων γίνεται .
Το ίδιο ισχύει και για την αντιμετώπιση εσωτερικών και εξωτερικών παρασίτων , πρέπει να χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένα φάρμακα και όχι οποιοδήποτε του εμπορίου που χρησιμοποιείται για την θεραπεία άλλων ψαριών.
Είναι απολύτως απαραίτητη η σωστή διάγνωση του προβλήματος , πριν χρησιμοποιηθεί το κάθε φάρμακο , γιατί μπορεί τα αποτελέσματα να είναι μοιραία και να είναι για το σαλάχι μη αναστρέψιμα με τη χορήγηση φαρμάκου βιαστικά και με λάθος διάγνωση , οπότε χρειάζεται η βοήθεια γνώστη και ειδικού στα σαλάχια.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Η αναπαραγωγή σαλαχιών γλυκού νερού (river stingrays) στην αιχμαλωσία ξεκίνησε σοβαρά προς το τέλος της δεκαετίας του 1990 και σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία περίπου 10 χρόνια , επειδή για μερικά χρόνια απαγορεύτηκε στην Βραζιλία η αιχμαλωσία και το εμπόριό τους .
Έχει παρατηρηθεί ότι τα σαλάχια σε κάποιο βαθμό υβριδίζουν και στη φύση τους , όχι όμως στο βαθμό που γίνεται πλέον κατά κόρον από τους εκάστοτε εκτροφείς ανά τον κόσμο , όπου έχουν ως βασικό σκοπό τη επίτευξη του πιο όμορφου , διαφορετικού και ξεχωριστού σαλαχιού , όσον αφορά τα χρώματα και σχέδια που θα έχει , με βασικό στόχο φυσικά το ασταμάτητο κέρδος.
Αυτό από τη μία είναι καλό , γιατί μέσω των αναπαραγωγών αυτών , κινδυνεύουν όλο και λιγότερα σαλάχια που έχουν ψαρευτεί και εμπορευτεί σε πολύ επικίνδυνο βαθμό από το φυσικό τους περιβάλλον και δίνεται και η δυνατότητα σε όλο και περισσότερο κόσμο να μπορέσει έτσι να φιλοξενήσει ποικιλία σαλαχιών , ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Από την άλλη όμως , σε συνδυασμό και με την άγνοια πολλών για αυτά τα πλάσματα , υπάρχει χειραγώγηση του καταναλωτικού κοινού , ώστε να αγοράζει συνεχώς κάτι πιο ωραίο οπτικά και πιο ακριβό , μοναδικό , ξεχωριστό , κινδυνεύοντας πολλές φορές να υπάρξει η απόλυτη υποβάθμιση της πραγματικής αξίας αυτών των ξεχωριστών υδάτινων πλασμάτων , όλα πρέπει να έχουν το όριό τους.
Άλλη μια μεγάλη απειλή που δέχονται τα σαλάχια potamotrygon , δεν είναι το ψάρεμά τους και το εμπόριό τους , αλλά οι καταστροφές που γίνονται στους υδροβιότοπους που ζουν και μεγαλώνουν , λόγω υδροηλεκτρικών σταθμών που κατασκευάζονται , καθώς και η εξόντωσή που υπόκεινται τα πλάσματα αυτά από κάποιους ντόπιους που πραγματικά τα μισούν και απλά τα θανατώνουν.
Έχει παρατηρηθεί ότι τα σαλάχια σε κάποιο βαθμό υβριδίζουν και στη φύση τους , όχι όμως στο βαθμό που γίνεται πλέον κατά κόρον από τους εκάστοτε εκτροφείς ανά τον κόσμο , όπου έχουν ως βασικό σκοπό τη επίτευξη του πιο όμορφου , διαφορετικού και ξεχωριστού σαλαχιού , όσον αφορά τα χρώματα και σχέδια που θα έχει , με βασικό στόχο φυσικά το ασταμάτητο κέρδος.
Αυτό από τη μία είναι καλό , γιατί μέσω των αναπαραγωγών αυτών , κινδυνεύουν όλο και λιγότερα σαλάχια που έχουν ψαρευτεί και εμπορευτεί σε πολύ επικίνδυνο βαθμό από το φυσικό τους περιβάλλον και δίνεται και η δυνατότητα σε όλο και περισσότερο κόσμο να μπορέσει έτσι να φιλοξενήσει ποικιλία σαλαχιών , ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Από την άλλη όμως , σε συνδυασμό και με την άγνοια πολλών για αυτά τα πλάσματα , υπάρχει χειραγώγηση του καταναλωτικού κοινού , ώστε να αγοράζει συνεχώς κάτι πιο ωραίο οπτικά και πιο ακριβό , μοναδικό , ξεχωριστό , κινδυνεύοντας πολλές φορές να υπάρξει η απόλυτη υποβάθμιση της πραγματικής αξίας αυτών των ξεχωριστών υδάτινων πλασμάτων , όλα πρέπει να έχουν το όριό τους.
Άλλη μια μεγάλη απειλή που δέχονται τα σαλάχια potamotrygon , δεν είναι το ψάρεμά τους και το εμπόριό τους , αλλά οι καταστροφές που γίνονται στους υδροβιότοπους που ζουν και μεγαλώνουν , λόγω υδροηλεκτρικών σταθμών που κατασκευάζονται , καθώς και η εξόντωσή που υπόκεινται τα πλάσματα αυτά από κάποιους ντόπιους που πραγματικά τα μισούν και απλά τα θανατώνουν.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ – ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Πριν την αγορά ενός σαλαχιού για φύλαξη στο ενυδρείο , χρειάζεται να είναι γνωστές όσο περισσότερες πληροφορίες είναι δυνατόν , είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ψάρι το οποίο χρειάζεται αφωσίωση , αγάπη , σεβασμό και φροντίδα.Η διάρκεια ζωής τους είναι ακόμα και πάνω από 20 χρόνια , κάτω από τις σωστές συνθήκες και αυτό φυσικά αποτελεί μεγάλη δέσμευση για όποιον αποφασίζει να το αποκτήσει.Ακόμα και αν κάποιος δει ότι κάποια στιγμή δεν μπορεί να του προσφέρει αυτά που πρέπει και χρειάζεται , καλό είναι να προσπαθήσει να βρει να το δώσει σε κάποιον που θα έχει αυτή τη δυνατότητα.Είναι μοναδικό ψάρι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποκτάται μόνο και μόνο για την εμπειρία για λίγο χρονικό διάστημα και μετά να πηγαίνει στα αζήτητα και να δίνεται όσο όσο , είναι ότι χειρότερο.Εμείς επιλέγουμε να το φιλοξενήσουμε , δεν το επιδίωξε εκείνο , οπότε οφείλουμε να το προσέξουμε όσο πρέπει.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή κατά την επιλογή των σαλαχιών που θα αγοράσουμε , ώστε να ξέρουμε τι ακριβώς είδος είναι και από που προέρχεται , ειδικά στις μέρες μας όπου τα υβρίδια σαλαχιών μπαίνουν στην αγορά από διάφορα μέρη της Ασίας και όχι μόνο .
Φάρμες αναπαραγωγής υπάρχουν πια στην Μαλαισία , Σιγκαπούρη , Ταϊβάν , Ταϋλάνδη και Ινδονησία , όπου παράγουν χιλιάδες σαλαχιών κυρίως της Νότιας Αμερικής , ανάμεσα στα οποία υπάρχουν πολλές μίξεις.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί επίσης εκτροφείς σαλαχιών και στην Ευρώπη , όπου επίσης παράγονται αρκετά υβρίδια .
Ο υβριδισμός ξεκίνησε στις φάρμες αναπαραγωγής αρχικά γιατί υπήρχε η ανάγκη για την παραγωγή όσο το δυνατόν περισσότερων σαλαχιών και ή δεν υπήρχε η δυνατότητα εύρεσης τόσων πολλών αρσενικών , ενώ τα θηλυκά βρίσκοντα πολύ πιο συχνά.Έτσι αναγκαστικά χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ακόμα διαφορετικά είδη σαλαχιών , με απώτερο σκοπό την μαζικότερη παραγωγή αλλά και το εντυπωσιακότερο και καλύτερο αποτέλεσμα.
Προτείνεται να αποφεύγονται να λεγόμενα μεταλλαγμένα σαλάχια , όπως είναι τα «butterfly» και «batman». Μερικά από αυτά τα δυστυχή πλάσματα , έχουν κοπεί στα πτερύγια από μικρά , ώστε να δείχνουν έτσι .Παρόμοια είδη βρίσκονται και στη φύση αλλά υπάρχουν διαφωνίες όσον αφορά το πως έγιναν έτσι , αν και φαίνεται ότι ευθύνονται για αυτό το αποτέλεσμα συγγενείς ανωμαλίες. Όπως και να έχουν δημιουργηθεί προτείνεται η απόλυτη αποφυγή τους .
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή κατά την επιλογή των σαλαχιών που θα αγοράσουμε , ώστε να ξέρουμε τι ακριβώς είδος είναι και από που προέρχεται , ειδικά στις μέρες μας όπου τα υβρίδια σαλαχιών μπαίνουν στην αγορά από διάφορα μέρη της Ασίας και όχι μόνο .
Φάρμες αναπαραγωγής υπάρχουν πια στην Μαλαισία , Σιγκαπούρη , Ταϊβάν , Ταϋλάνδη και Ινδονησία , όπου παράγουν χιλιάδες σαλαχιών κυρίως της Νότιας Αμερικής , ανάμεσα στα οποία υπάρχουν πολλές μίξεις.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί επίσης εκτροφείς σαλαχιών και στην Ευρώπη , όπου επίσης παράγονται αρκετά υβρίδια .
Ο υβριδισμός ξεκίνησε στις φάρμες αναπαραγωγής αρχικά γιατί υπήρχε η ανάγκη για την παραγωγή όσο το δυνατόν περισσότερων σαλαχιών και ή δεν υπήρχε η δυνατότητα εύρεσης τόσων πολλών αρσενικών , ενώ τα θηλυκά βρίσκοντα πολύ πιο συχνά.Έτσι αναγκαστικά χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ακόμα διαφορετικά είδη σαλαχιών , με απώτερο σκοπό την μαζικότερη παραγωγή αλλά και το εντυπωσιακότερο και καλύτερο αποτέλεσμα.
Προτείνεται να αποφεύγονται να λεγόμενα μεταλλαγμένα σαλάχια , όπως είναι τα «butterfly» και «batman». Μερικά από αυτά τα δυστυχή πλάσματα , έχουν κοπεί στα πτερύγια από μικρά , ώστε να δείχνουν έτσι .Παρόμοια είδη βρίσκονται και στη φύση αλλά υπάρχουν διαφωνίες όσον αφορά το πως έγιναν έτσι , αν και φαίνεται ότι ευθύνονται για αυτό το αποτέλεσμα συγγενείς ανωμαλίες. Όπως και να έχουν δημιουργηθεί προτείνεται η απόλυτη αποφυγή τους .
ΕΙΔΗ ΣΑΛΑΧΙΩΝ POTAMOTRYGON
Potamotrygon motoro – συλλέχθηκε στον ποταμό Cuiaba στην Βραζιλία , το πιο διαδεδομένο στη Νότιο Αμερική
Potamotrygon leopoldi – περιορίζεται στον ποταμό Xingu , Βραζιλία
Potamotrygon leopoldi black diamond – από επιλεγμένες αναπαραγωγές
Potamotrygon sp. Itaituba(p14) – ποταμός Tapajos , Xingu , Βραζιλία (ίσως και είδος leopoldi)
Potamotrygon sp. Pearl – ποταμός Tapajos , Βραζιλία
Potamotrygon mantilla - Βραζιλία
Potamotrygon aparicio – ποταμός Tigre - Περού
Potamotrygon humerosa(mosaic) – Νότια Αμερική , λεκάνες ποταμού Αμαζονίου
Potamotrygon yepezi – λίμνη Maracaibo , Βενεζουέλα
Potamotrygon signata – ποταμός Parana , Βραζιλία
Potamotrygon scobina – ποταμός Tocantins , Βραζιλία
Potamotrygon schroederi – λεκάνη Orinoco και Αμαζόνιος
Potamotrygon orbignyi – ποταμός Tocantins και μεσαία , χαμηλότερη λεκάνη Αμαζονίου
Potamotrygon schuhmacheri – ποταμός Parana , Παραγουάη
Potamotrygon ocellata – Amapa , Para , Βραζιλία
Potamotrygon marinae – Maroni , Grand Inini , Γαλλική Guyana
Potamotrygon magdalenae – ποταμοί Magdalena , Atrato , Κολομβία
Potamotrygon hystrix – ποταμός Parana , Νότιος Αμερική
Potamotrygon castexi – λεκάνη Parana – Παραγουάη , Αργεντινή , Βολιβία , Βραζιλία
Potamotrygon falkneri - λεκάνη Parana – Παραγουάη , Αργεντινή , Παραγουάη , Βραζιλία
Potamotrygon constellata – λεκάνες ποταμών Αμαζονίου και Solimoes , Βραζιλία , Κολομβία , Περού
Potamotrygon brachyuran – λεκάνες ποταμού Parana-Παραγουάη και Ουρουγουάη , Αργεντινή , Βραζιλία , Παραγουάη
Potamotrygon boesemani – ποταμός Corantijn , Σουρινάμ
Potamotrygon tigrina (tiger ray) – ποταμός Nanay
Potamotrygon tatianae – ποταμός Madre de Dios , Περού
Potamotrygon henlei - ποταμός Rio Tocantins , Βραζιλία
Copyright © 2013 Predatory Fish Bay / Angelos Destounis
Πηγές
www.wikipedia.org
www.fishbase.org
www.seriouslyfish.com
www.practicalfishkeeping.co.uk
www.dailymail.co.uk
» Προ – παραγγελία θηρευτές
» Καλό Πάσχα από την Άβυσσο
» Προπαραγγελία Τροπικά ψάρια γλυκού νερού.
» ΑΒΥΣΣΟΣ Ενυδρεία - Τροπικά Ψάρια Νέες Παραλαβές
» ζητουνται red tail catfish ,giant gourami
» “Black Friday” στην Άβυσσο
» ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΑ ΕΝΥΔΡΕΙΑ ΤΗΣ JUWEL
» Άβυσσος Νέα σελίδα - ηλεκτρονικό κατάστημα.
» Πωλούνται μεγάλα και σπάνια ψάρια
» Κατάστημα Άβυσσος
» Προ-παραγγελία Περού
» Καλή Χρονιά
» Fishbay Προ-παραγγελία ψαριών κάθε εβδομάδα !
» Χαρούμενα Χριστούγεννα
» Fishbay - Διαθεσιμότητα ψαριών-φυτών στο κατάστημα
» Fishbay - Προσφορές !
» Νέα κατηγορία στο e-shop μου Ψάρια Θηρευτές
» Fishbay - Προ-παραγγελία ψαριών από Γερμανία 11.2014 !
» Fishbay - Παραλαβή ψαριών γλυκού νερού
» Fishbay - Έκτακτη προ-παραγγελία ψαριών από Ασία !
» 270 Lt Iwagumi
» Νέα προϊόντα - LED φωτιστικά Ledzeal
» 600 λιτρα Rio Essequibo